خدای من اله من رب من پروردگارم
باز هم منو این دل دیوانه که دیوانه ام کرده
دلی که سالها بی قرار درد است. سالها دوید و نرسید. دلی که دست . پا زد به هر کورسویامیدی دل بست به سوی هر کورسویی دوید. هرگاه نشانی از تودید سر از پا نشناخت. دلی که در هر لحظه شاهدش بودی، هستی خواهی بود
اله من رب من پروردگار من شاهد همه بی قراریهای من ! کجایی ببین دیگر تاب شکوه هم ندارم . شرم دارم شاید. تاب دعا هم ندارم
نمی دانم آیا به من به چشم فریفتگان دنیا می نگری و ملامتم می کنی یا دست نوازش رحمتت با من است! خدایا دویدن و نرسیدن تا کی ، تنهایی تا کی ، بی تو بودن تا کی تا کی؟ اگر تو را صدا کردم به یقین پیش از من تو خواستی تو. اگر به سوی تو هواستم تو خواستی خیلی قبل از من
خدایا تورا به تو سوگند که من به بندگی تو سزاوار ترم تا بازیچه دست شیطان باشم، تو را به تو پناهم بده، همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی چه شود تو را که من هم برسم به آرزویی!
دل من از ناله و شکوه هم خسته است. می گویند نیمه خالی را می بینم. اما از من چه توفع در چیزهایی که نمی بینم. خواری اگر در راه تو باشد به یفین بزرگی است! تو حتما بیش از لیاقتم به من دادی، اما از من نخواه راضی باشم مگر تو مرا غیر از این افریدی!
به خودت این رکود و دست و پا زدن کشنده شده و لی تورا سپاس بر همه احوالم. خدایا چگونه توقع درست شدن زندگیم رو داشته باشم وقتی من خراب. منی که پیشانی نوشتم فراق بود و فراق.
کجاست هم نفسی تا که شرح غصه دهم
که دل چه می کشد از روزگار هجرانش
خدایا نکنه الان به چشم بندهای نگاه کنیکه سالها در پسچ و خم راه گم شد تا رسولی فرستادی اما با چشم رسولت هم همان شد که با چشم خودم.
هدایا خسته ام از ناله و فریاد خسته. به چی دلم خوش باشه اخه. پیامی، نامه ای، سلامی
تو خدای حسینی تو را به حسین! راه رو بر من هموار کن
دو قانون اصلی وجود داره:
قانون اول: هیچ وقت نا امید نشو، خدا همیشه اینجاست.
قانون دوم: هیچ وقت قانون اول رو فراموش نکن.
من و مجنون درس عشق از یک ادیب آموختیم
او به ظاهر گشت عاشق، ما به معنی سوختیم
گونه برایت بگویم یا عالم الغیب و الشهاده...
شاید آنقدر مغرور شده ام که دیگر تاب ندارم حرف دلم را پنهان کنم.
اصلا دوست می داری صدایت کنم !!!
آخر هر چه به اعمال و رفتارم می نگرم هیچ نمی یابم جز غفلت و گناه...
چگونه برایت بگویم "ربی"...
اصلا دوست می داری صدایم را بشنوی !!!
